Okres Nowego Państwa starożytnego Egiptu rozpoczyna się na przełomie 1550 i 1070 roku p.n.e., gdzie państwo uzyskuje największą ekspansję terytorialną w swojej historii. Kraj zwiększał swoja potęgę dzięki licznym najazdom na poszczególne krainy i wojnom prowadzonym przeciw nim. Egipcjanie wymusili aprobatę swoich metod prowadzenia biznesu na mieszkańców krain takich jak: Hurytach, Herytach, Babilończykach oraz Asyryjczykach. Najbardziej godni uwagi władcy Totmes I i Totmes III mieli największy wpływ na ekspansję prowadzoną na tych obszarach. Należy również zwrócić uwagę na panująca wówczas królową Hatszepsut, która nie włączając się zbytnio w działania militarne przysłużyła się w znacznym stopniu kwestiom politycznym poruszanym wewnątrz państwa Egiptu. Za jej przyczyną powstały budowle głównie świątynie Milionów Lat w Deir – El-Bahari a także wysłano żołnierzy do doliny Punt. W czasach Nowego Państwa szczególną czcią obdarzono boga Amona, którego miejsce kultu było zlokalizowane w Tebach. Jednakże faraon Amenhotep IV, który przybrał imię Echnaton w sposób zdecydowany obalił kultu boga Amona w imię czci Atona, którego ogłosił najważniejszym opiekunem samego władcy Egiptu. Za poleceniem ówczesnego rządzącego ustanowiono nowa stolicę państwa zwaną Acheraton. Wówczas faraon miał swój indywidualny wpływ na wierzenia religijne kultywowane od wielu lat, jak uważa duża liczba współczesnych egiptologów kierował się monoteizmem. Taki obrót sytuacji spowodował oburzenie wśród tebańskich opiekunów świątyń Amona, którzy mieli duży wpływ na władzę polityczną prowadzoną w Egipcie a ich majątki nie należały do najuboższych. Po śmierci Amenhotepa IV wybrano Tutanchamona który przywrócił dawną świetność religijną, uznawana przez kapłanów z Teb. W okresie Nowego Państwa doszło do wielu działań wojennych, które nie znalazły swego zadowolenia w oczach społeczeństwa Egiptu zaś podniosły hierarchię władzy kapłanów opiekujących się miejscami kultu.
Wpływ władzy duchownej w Egipcie
