Panowanie Aleksandra Wielkiego

Panowanie Aleksandra Wielkiego

Epokę grecką rozpoczyna dynastia Lagidów panujących w latach 332 – 30 p. n. e., której założycielem stał się dowódca Aleksander Wielki – Ptolemeusz, syn Lagosa. Władza piastowana przez greków nie znalazła aprobaty wśród obywateli Egiptu, czego przykładem był zamieszki powstałe na ulicach i dzielnicach państwa. Społeczeństwo miało za złe władzom Egiptu, że w ogóle dopuścili do sytuacji, gdzie obce mocarstwa rządzą ich krajem. Jednakże ówcześni władcy nie koncentrowali się szczególnie ludnością nie kryjącej swojego niezadowolenia, lecz na uzyskaniu jak największych wpływów na Bliskim Wschodzie m.in. w Palestynie oraz prowadzeniu ekspansji na terenie Nubii. W szczególny sposób władcy lagidzcy wpłynęli na rozwój Egiptu, który nie wyróżniał się niczym od pozostałych państw hellenistycznych a nawet uznał Aleksandrię za swoja nową stolicę. To miasto uważano za jedno z głównych w antycznym świecie. Pamiętajmy także o tym, że hellenistyczni władcy Egiptu przyjmowali miano faraona w Memfis, dawnej rezydencji Menes (Namera) panującego w początkach okresu wczesnodynastycznego starożytnego Egiptu. W czasie tej epoki wznoszono tradycyjne greckie świątynie, których wnętrza były niesamowicie bogate i charakterystyczne pod względem przedstawionych motywów i walorów historycznych. Kult religijny przejawiał się oddawaniem czci zwierzętom, które były mumifikowane jak faraonowie. W II wieku p.n.e. doszło do destabilizacji ekonomicznej i politycznej państwa zaś na południu kraje miały miejsce liczne rewolucje, których rezultatem okazało się osłabienie władzy zlokalizowanej w sercu państwa. Walki i liczne zamieszki w dynastii Ptolemeuszy przyczynili się do takiej sytuacji, chodziło szczególnie o objęcie tronu miedzy rodzeństwem, które miało do niego prawo. Poza tym władcy nie potrafili sprzeciwić się wzrastającej potędze Rzymu, Nieliczni próbowali objąć tron w Egipcie do tego stopnia, że zabiegali o poparcie ze strony senatu, działającego w państwie rzymskim. W rezultacie Egipt jako kraj wysoce rozwinięty gospodarczo pod względem politycznym i militarnym nie miał zbyt wiele do powiedzenia, zaś w 30 w. p. n. e. państwo nad Nilem w pewnej części należał już do Imperium Rzymskiego.