Kultury etniczne okresu predynastycznego Egiptu
Okres predynastyczny starożytnego Egiptu stanowi początek rozwoju wczesnej cywilizacji określanej mianem Tasa i Badari, których ślady odnaleziono na południowym obszarze Dolnego Nilu miejsca przeznaczonego dla Merimee-Beni-Salame oraz El-Omari. Wczesny wyżej wymieniony odcinek dziejów historyczny Egiptu kończy epokę rozwoju kultury fajumskiej – na północy oraz Badari zamieszkałej na południu, głównie z tego względu, że każda z grup etnicznych na własny sposób udoskonalała przedmioty i narzędzia służące do codziennego użytku lub jako broń. Kultury etniczne żyjące na przełomie I, II i IV tysiąclecia p. n. e zwane Nagada były bezpośrednimi poprzednikami epoki starożytnego Egiptu. Społeczeństwo wówczas charakteryzowało się tym, że w sposób bardziej rozległy zamieszkało ten obszar i podzieliło je hierarchicznie. Nagada jako grupa etniczna i zdecydowanie bardziej obszernym zasięgu skupiała wokół siebie mieszkańców doliny Nilu i Delty. Należy pamiętać o tym, ze kultura Nagada nie stronił od kontaktów z innymi krajami, co mogło wiązać się z nawiązaniem współpracy wymiany handlowej czy zawieraniem przyjacielskich stosunków wedle obowiązujących w danym kraju zasad. Egiptolodzy uważają okres predynastyczny za początek rozwoju kultur etnicznych , która wykorzystując własne techniki i pozyskanych z natury surowców potrafiła samodzielnie dokonać obróbki metalu czy drewna, by uzyskać zamierzony efekt, jakim było wykonanie broni czy naczynia, służącego ludziom do codziennego użytku.
