Kult heliopolitański
W starożytnym Egipcie religia przekładała się na wiarę w około ośmiuset bogów, gdzie istniały trzy kulty tj. heliopolitański, hermopolitański i memficki. Zanalizujmy zatem jeden z nich, aby bardziej przybliżyć sobie istotę tego kultu religijnego. W pierwszym z wymienionym z systemów religii Egiptu mamy do czynienia z enneadą, czyli „dziewiątką heliopilitańską”. Jednym z bóstw, w którym pokładano nadzieje w urodzajnych płodach rolnych był Ozyrys we własnej osobie. Jako sędzia zmarłych i władca podziemi decydował o losie duszy przybywającej do świata umarłych. W charakterze boga śmierci odbierał życie, powołując ludzką duszę do swojego podziemia, aby tam ja osądzić i przenieść do godnego dla niej miejsca. Tymczasem bogini Nut jako ucieleśnienie sklepienia niebieskiego była odpowiedzialna za układ planet występujący we Wszechświecie, decydującą o obecności dnia i nocy w danym okresie, liczbie księżyców przypisanej danej satelicie. Set w tym przypadku okazał się zabójcą Ozyrysa, który był dla niego rodzonym bratem. Jako władca burz i piorunów decydował na jakim obszarze i kiedy nastąpi opad deszczu, śniegu czy gradu. Można powiedzieć, że jeżeli któryś z żeglarzy Egiptu sprzeciwił się w jakikolwiek sposób woli Boga, Seth mógł zesłać sztorm, aby ukarać tych którzy sobie na to zasłużyli. Neftyda była wówczas czczona jako żona Setha i siostra Ozyrysa. Izyda jako lokalna bogini miłości obdarzona zdolnościami paranormalnymi stała się ucieleśnieniem magii, niesamowitych czarów czy zjawisk mogących poruszyć niebo i ziemię. Jako opiekunka kobiet stała się kultem kobiecości, nieskazitelności czy piękna płci rzekomo słabej. Stając się boginią dla matek była ucieleśnieniem macierzyństwa dla ich dzieci. Jako żona Ozyrysa, matka Horusa stanowiła kult siły kobiety na tle toczącej się batalii Setha z Ozyrysem, bogiem, który będąc patronem śmierci stal się jej ofiarą. „Dziewiątka heliopolitańska” była charakterystyczna dla tego rodzaju kultu religijnego, czczonego przed obywateli Egiptu.
