Bogowie Egiptu
W roli doradcy szczególną charakter spełniał kler boga Amona ( bóstwo w ludzkiej postaci z głową zwierzęcia) w Tebach. W całym państwie Egiptu wyróżniamy ośmiuset bogów, gdzie zdecydowana większość kultów miała wymiar na obszarze lokalnym. Trzy najistotniejsze systemy kosmogoniczno – religijne budowały całokształt wiary pokładanej w czczonych bogów. Wśród nich wyróżniamy: heliopolitański, hermoplitański i memficki. Kapłani pochodzący z pierwszego kleru dążyli do tego, aby religia była kształtowana na na tle solarnym, co wiązało się z obecnością boga Horusa – boga słońca (Re). Helioplitański charakter wiary był utożsamiał się z dziewięcioma najwyższymi bóstwami, które miały związek ze zjawiskami przyrody i świata. Atum był bogiem zachodzącego słońca, zaś Szu – powietrza. Bogini wilgoci zwana Tefnut łączyła się Gebem, czyli uosobieniem ziemi. Ci bogowie i pozostali należą do grupy ”najważniejszej : dziewiątki helio. W przypadku hermopolitańskiej grupy wyróżniamy cztery pary bogów, związanych z przepływającymi oceanami ( Nun i Naunet), wodą i jej nurtem ( Huh i Hauhet) a także występującymi ciemnymi miejscami obszarów pierwotnych ( Kuk i Kauket). Ostatnia para bogów określa się mianem Nat i Niau albo Amon oraz Amaunet. Memificki charakter systemu kaplanów opiewa istnienie triady memfickiej, czyli Ptaka – boga stwórcy, Sechmet – boga wojny oraz Nefertum – boga ziemi. Pozostali bogowie byli kultywowani w sposób powszechny, co oznaczało, że losy każdego z obywateli do nich należało. Ciekawostką jest to, że Amenhotep IV – władca Egiptu obalił Amona i wprowadził kult Atona, czyli boga tarczy słonecznej. Oddając cześć nowemu bóstwu nadal sobie nowe imię – Echnaton, oznaczające „światłość Atona”.
